معجزه ی استانبول

استادیوم المپیک آتاتورک

به یاد ماندنی ترین فینال تاریخ لیگ قهرمانان اروپا

دو تیم میلان و ليورپول در تاریخ ۵ مه سال ۲۰۰۵ در هوای  بارانی ورزشگاه المپیک آتاتورک شهر استانبول با قضاوت گونسالس اسپانیایی به یاد  ماندنی ترین فینال لیگ قهرمانان رو برگزار کردند.

میلان کهکشانی آن سال ها با مربیگری آنچلوتی تیم رویایی را تشکل داده بود.

متشکل از دید آ در خط دروازه،

کاپیتان مالدینی ، نستا، یاپ استام و کافو در خط دفاع

پیرلو، گتوسو، سیدورف و کاکا در خط هافک

شفچنکو و هرناندو کرسپو در خط حمله.

یکی از بهترین تیم های تاریخ . تیمی که فصل قبل به راحتی قهرمان سری آ و یک سال قبل تر از آن لیگ قهرمانان را فتح کرده بودند.

میلانی که در سری جدید لیگ قهرمانان دو قهرمانی و دو نائب قهرمانی داشت، باید به مصاف ليورپولی می رفت که از آخرین قهرمانیش در باشگاه‌های اروپا ۲۱ سال گذشته بود. و در سری جدید حتی نتوانسته بود از مرحله ی گروهی هم صعود کند.

میلان آن فصل با ۱۳ امتیاز به عنوان تیم اول از مرحله ی گروهی صعود کرد.  و با حذف تیم های منچستر،  اینتر در یک بازی جنجالی و نیمه کاره و آیندهوون راهی فینال شد.

اما آن طرف ليورپول کار را از مرحله ی پلی آف شروع کرد و با حذف آ.گ.گراتز اتریش راهی مرحله ی گروهی شد. و در گروه موناکو، المپیاکوس و دپورتیوو لاکرونیا قرار گرفت.

و ليورپول در هفته ی پایانی در آنفیلد باید به مصاف المپیاکوس برود. بازی رفت را المپیاکوس یک صفر برده بود و برتری ۲_۱ لیورپول در بازی برگشت دو تیم را هم امتیاز می کرد. و المپیاکوس به لطف گل زده در خانه ی حریف تیم صعود کننده به مرحله ی حذفی بود. اما گل دقیقه‌ی ۸۶ کاپیتان جرارد همه چیز را عوض کرد. برتری ۳_۱ و صعود لیورپول برای اولین بار به مرحله ی حذفی لیگ قهرمانان اروپا.  گلی که در پایان فصل از سوی هواداران به عنوان مهمترین گل تاریخ باشگاه در بازی های خانگی انتخاب شد.

در مرحله ی حذفی لیورپول در سخت ترین مسیر جدول قرار گرفت.

و از بین تيم‌هاي بارسلونا، چلسی، بایرن مونیخ، آرسنال،  رئال مادريد، یوونتوس، لورکوزن و لیورپول باید یک تیم فینالیست می شد. جایی که لیورپول کمترین شانس را برای حضور در فینال داشت. ولی به ترتیب با شکست لورکوزن، یوونتوس و چلسی راهی فینال و حریف میلان شد. تا ماندگارترین فینال تاریخ جام باشگاه‌های اروپا را برگزار کنند. حتی ماندگارتر از فینال بایرن منچستر ۱۹۹۹.

این دیدار اولین تقابل تاریخ دو تیم بود.

در حالی که تیم ليورپول ۲۱سال از آخرین فینال اروپایش می گذشت،  آن طرف کاپیتان مالدینی به تنهایی هفتمین فینال اروپایی خود را برای میلان انجام می داد.

دقیقه ۱: حرکت کاکا و خطای ترائوره یک ضربه ی آزاد پشت محوطه‌ ی جریمه یرای میلان به همراه داشت.

سانتر زیبا و دقیق مهندس پیرلو و ضربه ی والی کاپیتان مالدینی گل اول رسونری را ثبت می کند. تا خبر از یک شروع طوفانی بدهد.

مصدومیت هری کیول در دقیقه‌ی ۲۳ یک تعویض اجباری برای لیورپول به همراه دارد و جایش را به ولادیمیر اسمیچر هافک اهل جمهوری چک می دهد.

در دقیقه‌ی ۲۸ این بار شفچنکو دروازه‌ ی لیورپول را باز می کند، ولی کمک داور در صحنه ای مشکوک آفساید اعلام می کند .تا اختلاف همچنان همان یک گل باقی بماند.

ده دقیقه بعد حرکت لویس گارسیا در محوطه‌ ی جریمه ی میلان با تکل نستا همراه بود. تکلی که نستا توپ را با دست جمع کرد و خودش هم منتظر پنالتی بود. اما داور دستور به ادامه ی بازی داد و همان توپ برگشت و توسط هرناندو کرسپو وارد دروازه ی لیورپول شد. تا اعتراض شدید ليورپولی ها را به همراه داشته باشد.

در آخرین دقیقه ی نیمه ی اول این بار پاس زیبای کاکا، کرسپو را در موقعیت تک به تک قرار داد. تا با یک ضربه ی چیپ گل سوم تیمش را به ثمر برساند.

همان زمانی که آنچلوتی هنوز خونسرد نبود و با هر گل تیمش یک دور افتخار می زد.

و دوربین هایی که چهره ی مایوس و درهم تماشاگران لیورپول را نشان می دادند.

یک نیمه ی کاملا یک طرفه برای میلان و مأیوس کننده برای ليورپولی ها.

به طوری که میلانی ها جام را در دستانشان می دیدند.

و شایع شده بود که بین دو نیمه جشن قهرمانی هم گرفته اند.

نیمه ی دوم

طوفان در راه است.

یک تعویض به همراه تغییر سیستم بازی توسط رافائل بنیتز ورق بازی را برگرداند و یک نیمه طوفانی و کاملا متفاوت را رقم زد.

رافائل بنیتز تصميم می‌گیرد در شروع نیمه ی دوم دیتمار هامان هافک آلمانی خود را جای استیون فینن دفاع راستش به زمین بفرستد و با تغییر سیستم از ۴۴۲ به ۳۵۲ خط هافک قدرتمند میلان را از کار بیندازد و وسط زمین را مال خودش کند‌.

دقیقه ۵۲ ضربه ی ایستگاهی و محکم شفچنکو را دودک به خوبی مهار می کند تا اختلاف از این بیشتر نشود.

دو دقیقه بعد پاس اشتباه مالدینی موقعیت حمله ی میلان را از دست می دهد تا لیورپول صاحب توپ و حمله شود. و سانتر ریسه با ضربه ی سر زیبای کاپیتان جرارد گل اول را برای لیورپول در دقیقه‌ی ۵۴ به دست می آورد. تا او هم مثل کاپیتان میلان گل اول تیمش را خودش زده باشد.

گل کاپیتان جان تازه‌ای به تیم و هواداران می دهد. و چیزی شبیه به جهنم آنفیلد اینبار در ورزشگاه آتاتورک رقم می زنند.

و این حکایت از شروع یک طوفان است.

طوفانی که کمتر از ۶ دقیقه قرار است هر چه میلان و آنچلوتی ساخته اند را نابود کند . به طوری که هیچ اثری جز یک افسوس برایشان باقی نماند‌‌.

دو دقیقه بعد و در دقیقه‌ی ۵۶ شوت ولادیمیر اسمیچر که نیمه ی اول بخاطر مصدومیت هری کیول جایگزین او شده بود. گل دوم را برای لیورپول به همراه دارد.

دوربین های تلویزون تصویر کارلتو را نشان می دهند که سرعت آدامس جویدنش بیشتر و بیشتر می شود. و استرس وجودش را فرا گرفته است.

دو دقیقه و دو گل نشان از یک بازگشت رویایی می دهد.

سه دقیقه‌ی بعد، خطای گتوزو بر روی جرارد و نقطه ی پنالتی.

ژابی آلونسو پشت توپ قرار می گیرد. با پای راست می زند و دید آ توپ را مهار می کند و هنوز کارلتو از خوشحالی به هوا نپریده بود که خود آلونسو ضربه‌ی ریباند را این بار با پای چپ وارد دروازه می کند.

تا کمتر از شش دقیقه همه چیز عوض شود.

و میلان با تمام ستاره هایش مستأصل می شود‌.

شش دقیقه‌ی به یاد ماندنی در تاریخ و حافظه ی طرفداران ليورپول.

جنون شش دقیقه ای ليورپول که باعث تغییر کلی در روند تاریخ باشگاه شد.

روزنامه ی تلگراف نوشت: این شش دقیقه به عنوان برجسته ترین لحظه‌ ی ورزشی در دهه‌ی اول سده ی بیست و یکم میلادی انتخاب شده است‌

بعد از طوفان ليورپول بازی کمی آرام شد.

تا دقیقه‌ی ۷۰ بازی اشتباه دودک در دفع توپ، شفچنکو را در موقعیت گلزنی قرار می دهد. و ترائوره توپ را از روی خط دروازه در می آورد.

ده دقیقه بعد این بار نوبت جیمی کرگر بود تا با یک تکل به موقع اجازه ندهد تا میلانی ها موقعیت سه به تک را به گل تبدیل کنند. و این شروع دفاع جانانه ی کرگر در این دیدار بود.

و بار دیگر و در دقیقه‌ی ۸۸ بازم با یک تکل زیبا اجازه ی گلزنی به شفچنکو را نداد.

تا بازی با همین نتیجه به پایان برسد و دو تیم منتظر وقت های اضافه بشوند.

دقیقه ی ۱۱۰ بازی ، بار دیگر جانفشانی کرگر مانع گلزنی میلانی ها می شود. و با یک تکل بلند داخل محوطه ی ۶ متر اجازه ی ضربه زدن و گلزنی به حریف را نمی دهد.

و زمانی که دو تیم کم کم به فکر پایان بازی بودند، تازه بازی برای دودک شروع شد.

دودک دروازه بان نامطمئن لیورپول که همیشه پاشنه ی آشیل تیمش بود. طی چند دقیقه باعث شد تا از چهره ی منفور نزد هواداران به چهره ی محبوب و دوست داشتنی تبدیل شود.

و در دقیقه‌ی ۱۱۸ با یک دبل سیو عالی شفچنکو را در گلزنی ناکام می گذارد.

سانتر زیبای سرجینیوی جوان و ضربه ی سر چکشی شفچنکو، ضربه ای که جلوی دروازه بان به زمین برخورد می کند تا مهارش سخت شود. اما دودک آنجاست تا آن توپ و هم توپ بعدی را به زیبایی تمام تر مهار کند . تا بازم شفچنکو ناکام در گلزنی بماند.

عکس العملی که به عنوان برجسته ترین لحظه ی در تاریخ لیگ قهرمانان انتخاب شد.

۱۲۰ دقیقه مساوی ۳_۳ و ضربات پنالتی.

یک طرف میلان پرستاره و باتجربه و طرف دیگر لیورپول جوان و با انگیزه.

جیمی کرگر که نقش مهمی در حفظ این نتیجه داشته است، با دودک صحبت می کند و به او روحیه می دهد.

پنالتی اول را تیم میلان و سرجینیوی تعویضی و جوان باید بزند،

شوت محکم او به تیرک افقی دروازه می خورد . تا هامان یار تعویضی لیورپول با گل کردن توپ تیمش را یک صفر در ضربات پیش بیندازد.

مهندس پیرلو پنالتی بعدی میلان را می زند و این بار دودک توپش را مهار می کند. از سوی دیگر جبرئیل سیسه دیگر یار تعویضی لیورپول توپش را گل می کند. تا همه چیز برای قهرمانی لیورپول مهیا شود.

یان دال توماسون  پنالتی سوم را گل می کند ودیدآ پنالتی ریسه را مهار. تا میلان اميدوار به بازگشت باشد.

پنالتی های چهارم دو تیم توسط کاکا و اسمیچر گل می شود. تا تکلیف قهرمان در ضربه ی آخر مشخص شود.

شفچنکو زننده ی ضربه‌ی  آخر میلان است. و بازم دودک توپش را مهار می کند.

تا لیورپول بعد از ۲۱ سال بار دیگر بر بام اروپا قرار بگیرد.

و دودکی که همیشه دروازه بان پراشتباهی بود. با درخشش در دقایق پایانی و ضربات پنالتی برای همیشه در قلب لیورپولی ها ماندگار شد.

رقص جبرئیل سیسه با جام هم از صحنه های فراموش نشدنی آن فینال بود.

هرچند دو سال بعد بازم در فینال لیگ قهرمانان این دو تیم به مصاف هم رفتند و میلان انتقام این شکست را گرفت. اما لذتی که ليورپولی ها در فینال ۲۰۰۵ بردند، در هیچ فینال دیگری ، و برای هیچ تیم دیگری تکرار نشد.

مالدینی:

ما خیلی خوب بازی کردیم، خیلی بهتر از لیورپول،  ولی فوتبال همین است.